روش ترک اعتیاد به ریتالین

ریتالین یا متیل فنیدات یک نوع از دارو های محرک است که معمولا جهت درمان اختلالات بیش فعالی( ADHD) و کمبود توجه توسط متخصصین اعصاب و روان تجویز می شود. این دارو از نوع مواد محرک است که به لحاظ شدت اثر و عوارضی که از خود بر جای می گذارد میان کافئین با اثرات کمتر و کوکائین و شیشه و اکستازی با اثرات بیشتر، جای دارد. این دارو به علت اثراتی که بر روی مغز می گذارد توسط بسیاری از دانش اموزان و دانشجویانی که در رقابت های فکری هستند مصرف می شود. چرا که این دارو می تواند باعث افزایش کارکرد مغز این دست از افراد شود.

معمولا مصرف کنندگان در اوایل مصرف ریتالین از آن به عنوان دارویی که برای از بین بردن خواب آلودگی شب امتحان و یا افزایش تمرکز است، استفاده می کنند. اما به مرور مصرف این دارو برای این افراد به عادت تبدیل شده و وابستگی به ریتالین را برای آن ها به همراه خواهد داشت. به گونه ای که ترک مصرف برای آن ها بسیار سخت و دشوار خواهد بود.

بنابراین پیشنهاد می کنیم چنانچه به دچار اعتیاد به ریتالین شده اید، هر چه سریع تر نسبت به آموزش روش ترک اعتیاد به ریتالین و نیز ترک آن اقدام نمایید، چرا که درمان در مراحل اولیه ی اعتیاد آسان تر خواهد بود.

اثرات مصرف ریتالین

در افرادی که مبتلا به اختلالات بی شفعالی هستند این دارو می تواند باعث افزایش حافظه، توجه و آرامش شود اما در افرادی که به این اختلالات دچار نیستند ریتالین مانند دیگر مواد محرک عمل می کند.

از جمله اثرات مصرف ریتالین که باعث جذابیت مصرف توسط دانش آموزان و دانشجویان می شود، عبارتند از:

• کاهش نیاز به خواب
• افزایش دقت و تمرکز
• افزایش هوشیاری
• کاهش اشتها
• کاهش وزن
• سرخوشی
• انرژی بالا
• حالت لذت شدید

این ماده نیز مانند تمامی مواد اعتیاد آور دیگر پس از مدتی تحمل مصرف را برای افراد ایجاد می کند. به این معنا که با مصرف دوز قبلی بدن به نتایج مورد نظر دست پیدا نخواهد کرد و فرد بایستی حتما دوز بالاتری را مصرف کند تا فقط بتواند در حالت عادی روانی خود بماند.

علائم ترک ریتالین

مانند تمامی مواد محرک دیگر، پس از ترک اعتیاد به ریتالین نیز علائم ترک در فرد بروز می کنند.

 از جمله علائم ترک ریتالین عبارتند از:

• عدم توانایی در تمرکز
• خواب ‌آلودگی
• افسردگی
• تپش قلب به شکل ضربان نامنظم
• خستگی و بی‌خوابی
• پرخاشگری
• افزایش اشتها
• افزایش وزن
• یبوست
• تحریک ‌پذیری
• نوسانات خلقی

برای ترک وابستگی، فرد باید ابتدا راههای ترک ریتالین را شناخته و بسته به میزان وابستگی، دلایل اعتیاد و موقعیت خود بهترین روش را انتخاب کرده و پیگیری نماید تا بتواند به نتیجه ی مطلوب ترک کامل بدون بازگشت دست یابد. چرا که عوارض قطع مصرف ناگهانی ریتالین میتواند بسیار شدید باشد.

سم زدایی بدن

برای ترک هر نوع ماده ی اعتیاد آوری، اولین قدم سم زدایی بدن است. به این معنا که وابستگی جسمی به ماده را از بین ببریم و علائم ترک را تجربه کرده و پشت سر بگذاریم. جهت کاهش علائم ترک معمولا دارو هایی به فرد داده می شود که دارو های نگهدارنده نامیده می شوند. اما دقت کنید که برای ترک اعتیاد به ریتالین و دیگر دارو های محرک، ماده ی نگهدارنده ی خاصی وجود ندارد.

خانواده‌ درمانی

خانواده می تواند نقش موثری در ترک اعتیاد به ریتالین داشته باشد. چرا که در صورت عدم شناخت کافی، خانواده می تواند به طور ناخواسته سبب عود مصرف ریتالین در فرد شود. از همین رو پیشنهاد می کینم که برای آموزش روش ترک اعتیاد به ریتالین از مشاورین مجرب در این زمینه کمک بخواهید.

روش‌های بستری و سرپایی

برای این منظور طرح های بستری 24 ساعته که به نام طرح های درمان بازپروری شناخته می شوند در مراکز درمانی و یا کمپ ها وجود دارند که معمولا 30 روز زمان می برد. به علت نظارت پزشکان، متخصصین و مراقبینی که در این مراکز و در این برنامه های بستری وجود دارند از خطرات ناشی از علائم ترک همچون خودکشی جلوگیری می شود. روش های سرپایی نیز معمولا در مدت زمان معینی که حدودا 9 ساعت در هفته تا 20 ساعت در هفته برای موارد حاد است که در بیمارستان ها و سایر مراکز درمانی انجام می شود.

ترک روانی اعتیاد به ریتالین

از آن جایی که وابستگی روانی به مواد محرک  97 درصد از بیماری اعتیاد را شامل می شود و تنها 3 درصد از این بیماری به لحاظ وابستگی جسمی آزار دهنده است، بنابراین توجه به بهبودی روانی به وسیله ی مشاوره و روان درمانی می تواند نقش عمده ای در ترک اعتیاد به ریتالین ایفا کند. چنانچه در خصوص موضوع روش ترک اعتیاد به ریتالین سوالاتی داشتید می توانید با همکاران ما در مرکز تخصصی مشاوره روانشناسی سنا مشاور تماس برقرار نمایید.